ΚΥΠΡΙΑΚΟ - η τουρκικη εισβολη και οι συνεπειες της

Το μεγαλύτερο έγκλημα εναντίον του περιβάλλοντος της πατρίδας μας είναι η συνεχιζόμενη κατοχή. Συνεπακόλουθα της εισβολής και κατοχής είναι ο ξεριζωμός του πληθυσμού (Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων) από τον τόπο κατα γωγής τους, με την εφαρμογή από την Τουρκία της πολιτικής του εθνικού ξεκαθαρίσματος, η δημογραφική αλλοίωση με την μαζική πολιτογράφιση δεκάδων χιλιάδων εποίκων, η διάσπαση του κοινωνικού ιστού και η συστηματική καταστροφή από τον εισβολέα της πολιτιστικ ής κληρονομιάς στα κατεχόμενα και η στέρηση βασικών ανθρωπίνων δικαωμάτων από τους νόμιμους κατοίκους του νησιού. Οι εισβολείς καταπατούν βάναυσα το δικαίωμα ελεύθερης σκέψης και έκφρασης, το δικαίωμα "του εκλέγειν και εκλέγεσθαι", το δικαίωμα της ελεύθε ρης διακίνησης, της ιδιοκτησίας, της εργασίας και εγκατάστασης, το δικαίωμα στην ελεύθερη εκπαίδευση καθώς και το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης οποιασδήποτε μορφής πολιτισμικής δραστηριότητας. Στόχος μας είναι η ανατροπή των πιο πάνω δεδομένων. Η Τουρκική εισβολή, με αφορμή το πραξικόπημα που προηγήθηκε, δεν ήταν απρογραμμάτιστη. Εντασσόταν μέσα στους σωβινιστικούς στόχους των στρατοκρατών της Τουρκίας, οι οποίοι προγραμμάτιζαν και καραδοκούσαν τις κατάλληλες (γι' αυτούς) συγκυρίες για να πραγματοποιήσουν τις βλέψεις τους για την κατάληψη του νησιού. Σ' αυτούς τους στόχους βοήθησε η αποικιοκρατική πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" που δημιούργησε το Ζυριχικό Σύνταγμα, το οποίο μέσα από τις διατάξεις του διαχωρίζει τον κυπριακό λαό σε εθνικές κοινότητες και διαβαθμίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα . Η δικοινοτική κρίση που δημιουργήθηκε το 1963, είχε σαν αποτέλεσμα τον εγκλεισμό των Τουρκοκυπρίων σε θύλακες και τη δημιουργία των διαχωριστικών "πράσινων" γραμμών. Η δημιουργία τους απετέλεσε την απαρχή του σημερινού εθνικού διαχωρισμού, που επιβλήθ ηκε το 1974 με το βίαιο εκτοπισμό των Ελληνοκυπρίων από τα κατεχόμενα και ολοκληρώθηκε ακολούθως με την "ανταλλαγή των αιχμαλώτων", η οποία μεθοδεύτηκε στην ουσία ως ανταλλαγή πληθυσμών με τη Συμφωνία της Γ' Βιέννης. Στον κατεχόμενο Βορρά οι εγκλωβισμένοι και οι Τουρκοκύπριοι ζουν σε ένα έντονα στρατοκρατούμενο καθεστώς, κάτω από συνθήκες σκλαβιάς, με τον Τούρκικο στρατό κατοχής να εξοπλίζεται συνεχώς. Οι εγκλωβισμένοι και οι τουρκοκύπριοι αποτελούν αριθμητικά μειονότητα σήμερα σε σχέση με τους αριθμούς των εποίκων και των στρατιωτών. Στην προσπάθεια εξισορρόπησης της στρατιωτικής δύναμης της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι του στρατού κατοχής, εξοπλίζεται και η Εθνική Φρουρά μ' όλες τις αρνητικές κοινωνικές, οικ ονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η διασκόρπιση μεγάλου μέρους αγροτικού και αστικού πληθυσμού καθώς και η μερική τοποθέτησή τους στους προσφυγικούς συνοικισμούς στις παρυφές των πόλεων στις ελεύθερες περιοχές και το κόψιμο των δεσμών των εκτοπισμένων από τα στοιχεία της πολιτιστι κής τους κληρονομιάς, οδήγησαν στην απομόνωση των ανθρώπων και στη διάβρωση της οικογενειακής και κοινωνικής τους δομής. Σ άυτό το αποτέλεσμα συνέδραμε ιδιαίτερα η κυρίαρχη πλέον ιδεολογία της επιδίωξης της οικονομικής ευμάρειας και του εύκολου πλουτισμού . Η διάσπαση του κοινωνικού ιστού, όπως είχε διαμορφωθεί μέσα στους αιώνες, κινδυνεύει να γίνει μη ανατρέψιμη.

η πολιτικη που ακολουθηθηκε, οι ευθυνες των κυπριακων κυβερνησεων και οι θεσεισ μασ Ο εκτοπισμός μεγάλου μέρους του πληθυσμού και η ανταλλαγή των αιχμαλώτων οδήγησαν στον “ντε φάκτο” εδαφικό διαχωρισμό. Η αποδοχή της δικοινοτικής ομοσπονδίας από τους διαχειριστές της εξουσίας, της οποίας έπεται η αποδοχή της διζωνικής, διαχωρίζει στην ουσία τον πληθυσμό με βάση την εθνότητα σε δύο ξεχωριστούς εδαφικά χώρους. Οι συνομιλίες έχουν περιοριστεί στη συζήτηση κυρίως της εδαφικής και συνταγματικής πτυχής του Κυπριακού. Δεν προτάχθηκε επαρκώς η ανάγκη αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων και η αποστρατικοποίηση, με αποτέλεσμα το Κυπριακό πρόβλ ημα να ξεφύγει στην ουσία από τον απελευθερωτικό του χαρακτήρα. Σήμερα το Κυπριακό πρόβλημα αντιμετωπίζεται από τον ΟΗΕ και τη διεθνή κοινή γνώμη σαν δικοινοτική εσωτερική διαφορά. Με τον τρόπο αυτό, οι συνέπειες της Τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής, όχι μόνο δεν αποκαθίστανται, αλλά τείνουν σταδιακά να νομιμοποιηθούν. Τα ΜΟΕ κι ο τρόπος που αντιμετώπιστηκαν από τις διάφορες πολιτικές ηγεσίες εμπέδωσαν πέρα για πέρα την εκτροπή του Κυπριακού από τη σωστή του βάση. Η επικέντρωση, στα πλαίσια των ΜΟΕ, στον τομέα της οικονομικής "συνεργασίας" ευνοούσε την προοπτικ ή δράσης στους διάφορους κερδοσκόπους κι από τις δυο κοινότητες. Επίσης η οικονομική πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνώντες, εμπέδωσε σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, τις αξίες του εύκολου κέρδους και της οικονομικής ευμάρειας, με κυρίαρχο στοιχείο την άκρατη τουριστική ανάπτυξη με τις σημαντικές κοινωνικές και πε ριβαλλοντικές επιπτώσεις. Το θέμα των αγνoουμένων έτυχε λανθασμένων χειρισμών τόσο από τους κυβερνώντες όσο και από την Επιτροπή Συγγενών γιατί αντιμετωπίστηκε σαν ανθρωπιστικό και όχι σαν πολιτικό, για λόγους υποχωρητικότητας και καλοπιάσματος του κατακτητή. Για μας το θέ μα είναι καθαρά πολιτικό γιατί αυτοί οι συμπατριώτες μας, συνελήφθησαν από τους Τούρκους εισβολείς ή χάθηκαν τα ίχνη τους στις περιοχές που αυτοί έλεγχαν. Η Τουρκία παραβίασε τις συνθήκες της Γενεύης που αφορούν τη μεταχείρηση αιχμαλώτων πολέμου και μετέ φερε τους αιχμαλώτους εκτός Κύπρου. Το στοιχείο ότι δεν υπήρξε κήρυξη πολέμου είναι μόνο τυπικό και δεν αλλοιώνει την πολιτική υφή του θέματος. Το θέμα των αγνoουμένων και των συγγενών τους είναι φυσικά και θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σαν τέτοιο, πιστ εύουμε, ότι δεν μπορεί να κλείσει χωρίς τη διερεύνηση και τεκμηρίωση της κάθε ατομικής υπόθεσης με βάση τα διεθνώς αποδεκτά επιστημονικά και πολιτικά δεδομένα. Τίποτα λιγότερο δηλαδή από το τι ζητούν οι Αμερικάνοι για τους δικούς τους αιχμαλώτους πολέμου/αγνοούμενους στο Βιετνάμ. Η σωστή πορεία για μας είναι η εμμονή στην εφαρμογή όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, των εποίκων και η αποστρατικοποίηση, αποτελούν τις βασικές προϋπόθεσεις για να ανοίξει ο δρόμος της επιστροφής όλων των εκτοπισμένων, Ελλήνων, Τούρκων και άλλων, και θα πρέπει να αποτελούν την καθολική απαίτηση μας προς τα Ηνωμένα ΄Εθνη και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς. Ασφαλιστική δικλείδα για την ειρηνική συμβίωση των Κυπρίων αποτελούν οι πλατιές δημοκρατικές διαδικασίες, η αποκέντρωση των εξουσιών του κράτους και η μεταφορά μιας σειράς εξουσιών στην περιφέρεια, δηλαδή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στο βαθμό που η αυτοδιοίκηση θα προχωρεί, και με τους κατάλληλους θεσμούς, μέσα από την εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας, θα καταστεί αυτοδιοίκηση και στο επίπεδο της συνοικίας ή ακόμη και στα μικρότερα κοινωνικά σχήματα (γειτονιές) τότε θα εγγυάται τα δικαιώματα της κάθ ε διαφορετικότητας, είτε αυτή είναι εθνική, είτε κοινωνική. Αναφερθήκαμε πιο πάνω στους θεσμούς της άμεσης δημοκρατίας. Τέτοιοι θεσμοί είναι τα συνοικιακά συμβούλια και οι ομάδες πρωτοβουλίας στις γειτονιές. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία αυτών των οργάνων η ανακλητότητά τους, σαν συνόλου ή των μελών τους, μέσα από ανοικτές διαδικασίες. Ο αγώνας και η αντίσταση των εγκλωβισμένων εδώ και 21 χρόνια δυστυχώς παραγνωρίζεται από τους εκάστοτε κυβερνώντες και τα πολιτικά κόμματα. Οχι μόνο δεν υπάρχει στήριξη και ενίσχυση αυτού του αγώνα αλλά όλο αυτό το διάστημα το θέμα των εγκλωβισμέν ων υποβαθμίζεται σε ανθρωπιστικό θέμα, παραμερίζοντας στην ουσία την πολιτική πτυχή του, που θα καθόριζε και μια αντίστοιχη δραστηριότητα από μέρους μας, που να κατάγγελε τα πιο κάτω: α) την συνεχιζόμενη παρουσία των Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων και τη συστηματική καταπίεση των εγλωβισμένων β) το εθνικό ξεκαθάρισμα 22.000 περίπου Ελληνοκυπρίων και Μαρωνιτών εκ μέρους της Τουρκίας γ) την καθημερινή καταπάτηση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εγκλωβισμένων, κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου. Αμεσος ο κίνδυνος αφανισμού των εναπομείναντων 700 περίπου εγλωβισμένων και άμεσες και δραστικές θα πρέπει να είναι οι ενέργειές μας για την αποτροπή του. Γι ‘αυτό αποτελεί άμεση απαίτησή μας προς την διεθνή κοινότητα να πιεστεί η Τουρκία για να εφαρμόσει και να σεβαστεί όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα των εγλωβισμένων, ως στοιχειώδες μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Θεωρούμε αναγκαίο τον αλληλοσεβασμό της εθνικής υπόστασης και του πολιτισμού μεταξύ των εθνοτήτων στην Κύπρο, ανεξάρτητα αριθμητικών αναλογιών και την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους κατοίκους. Πέραν των πιό πάνω, καταθέτουμε τη ν πρόταση της εφαρμογής της άμεσης δημοκρατίας. Οι δραστηριότητες που προωθούν την επαναπροσέγγιση-συνεννόηση-συμβίωση θα είναι τότε μόνο ουσιαστικές και μπορούν να έχουν αποτέλεσμα, όταν στηρίζονται σ' αυτό το όραμα που θα πρέπει να είναι κοινό και δεν θα γίνονται μέσω ελιτίστικων ομάδων και η γεσιών αλλά σε μαζικό επίπεδο και δεν θα τείνουν να νομιμοποιούν τα τετελεσμένα της εισβολής ή να δίνουν κρατική υπόσταση στους κατακτητές και τα όργανα τους. Με τέτοιες προϋποθέσεις οι δραστηριότητες αυτές θα μπορούσαν να ενισχύσουν τις διπλωματικές προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού αλλά περισσότερο θα έτειναν να δημιουργήσουν πιο πρόσφορες συνθήκες για να λειτουργήσει και να πετύχει η λύση που ορα ματιζόμαστε και επιζητούμε. Ειμαστε ενάντια στο γεωγραφικό διαχωρισμό της Κύπρου με βάση την εθνική καταγωγή ή τη θρησκεία. Ενας τέτοιος διαχωρισμός είναι ρατσιστικός και επομένως απαράδεκτος από ιστορική, πολιτική, κοινωνική και άρα ιδεολογική-οικολογική άποψη. Οι Βάσεις είναι μια άλλη κατοχή που “ξεχάστηκε” από τους αρμοδίους. Απομεινάρι και αποκούμπι των Βρεττανών αποικιοκρατών που προσθέτει ένα σημαντικό μερίδιο στο στρατοκρατισμό του νησιού μας, ενώ παράλληλα αφαιρεί σημαντικές ελευθερίες από το λαό. Οι τελευταίες αμφισβητήσεις για τις αρμοδιότητες των αποικιστών από συμπολίτες μας, έδειξαν πως ο λαός δεν τους θέλει. Είναι καιρός πιστεύουμε να τεθεί και αυτό το θεμα σε διάφορα διεθνή βήματα και να αμφισβητηθεί η κυριότητά των Βάσεων. Οι πληροφοριες γ ια την ύπαρξη πυρηνικών κεφαλών στο χώρο των Βάσεων είναι αντιοικολογική και αποτελεί θανάσιμη απειλή για το νησί, την ευρύτερη περιοχή και το περιβάλλον γενικότερα. Δεν νοείται για μας αποστρατικοποίηση του νησιού μας, στα πλαίσια μιας συνολικής επίλυσης του προβλήματος μας χωρίς τη τελική κατάργηση των Αγγλικών Βάσεων.