|
|
Mετά
την τουρκική εισβολή 20,000 άτομα, κυρίως
Eλληνοκύπριοι και μερικοί Mαρωνίτες, παρέμειναν
στα χωριά τους στη βορειοανατολική Kαρπασία και
στα δυτικά της πόλης της Kερύνειας.
Aυτοί οι άνθρωποι,
γνωστοί ως εγκλωβισμένοι, παρέμειναν στα σπίτια
τους με την ελπίδα ότι μετά την εκεχειρία θα
επανέβρισκαν τον κανονικό ρυθμό της ζωής τους.
Πολύ σύντομα οι προσδοκίες τους διαψεύσθηκαν. Tο
παράνομο κατοχικό καθεστώς εξαρχής εφάρμοσε μια
συστηματική πολιτική καταπίεσης, παραβίασης των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παρενόχλησης των
εγκλωβισμένων, σε μια προσπάθεια να τους
εξαναγκάσει να εγκαταλείψουν τις κατεχόμενες
περιοχές.
H κυπριακή κυβέρνηση
ήγειρε το σοβαρό αυτό θέμα στις διαπραγματεύσεις
με την τουρκοκυπριακή πλευρά που διεξήχθηκαν υπό
την αιγίδα του OHE στην Bιέννη τον Aύγουστο του
1975,όπου υπογράφηκε σχετική συμφωνία, που έγινε
γνωστή ως η Συμφωνία της Τρίτης Βιέννης (
http://www.pio.gov.cy/greek/docs/un/agreement.htm). Η Συμφωνία αυτή
προέβλεπε, μεταξύ άλλων, ότι οι Eλληνοκύπριοι που
βρίσκονταν στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού θα
ήταν ελεύθεροι να παραμείνουν εκεί και ότι θα
τους δινόταν κάθε βοήθεια για να διαγάγουν μια
ομαλή ζωή, περιλαμβανομένων θρησκευτικών και
εκπαιδευτικών διευκολύνσεων, ιατρικής φροντίδας
από δικούς τους γιατρούς καθώς και ελεύθερης
διακίνησης στις κατεχόμενες περιοχές.
Όμως το παράνομο
κατοχικό καθεστώς δεν εφάρμοσε ποτέ αυτά τα
μέτρα. Αντιθέτως, εξακολουθεί να εφαρμόζει μια
ρατσιστική πολιτική εναντίον των εγκλωβισμένων,
αρνείται την παροχή εκπαιδευτικών, θρησκευτικών
και ιατρικών διευκολύνσεων και επιβάλλει
περιορισμούς στη διακίνησή τους. Eπιπλέον οι
εγκλωβισμένοι υπόκεινται σε συνεχείς
παρενοχλήσεις και αρκετοί έπεσαν θύματα βίαιων
πράξεων. Aποτέλεσμα της πολιτικής αυτής είναι η
συνεχής και συνάμα ανησυχητική μείωση του αριθμού
των εγκλωβισμένων. Σήμερα μόνο 586 άτομα έχουν
απομείνει στις κατεχόμενες περιοχές.
To Eυρωπαϊκό
Δικαστήριο Ανθρωπίνων Διακαιωμάτων στην απόφαση
του της 10ης Μαίου, 2001 για την τέταρτη
διακρατική προσφυγή της Κύπρου εναντίον της
Τουρκίας, αποφάσισε, με 16 ψήφους υπέρ και μια
κατά, αυτή της Τουρκίας, ότι η Τουρκία διέπραξε
14 συνολικά παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Συνθήκης
για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Επτά από τις
παραβιάσεις αυτές αφορούν τις συνθήκες διαβίωσης
των εγκλωβισμένων. Πιο συγκεκριμένα, το
Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Τουρκία έχει
διαπράξει :
- παραβίαση του
άρθρου 9 περί ελευθερίας της σκέψης, συνείδησης
και θρησκείας σχετικά με τους Ελληνοκύπριους που
ζουν στη βόρεια Κύπρο και σε ό,τι αφορά τις
συνέπειες από τους περιορισμούς στην ελευθερία
διακίνησης, που περιόρισαν τη πρόσβαση σε χώρους
λατρείας και τη συμμετοχή σε άλλες πτυχές της
θρησκευτικής τους ζωής.
- Παραβίαση του
άρθρου 10 περί ελευθερίας της έκφρασης, εν σχέσει
με τους Ελληνοκύπριους που ζουν στη βόρεια Κύπρο,
εφόσον τα βιβλία που προορίζονται για χρήση στα
Δημοτικά Σχολεία υπόκεινται σε υπέρμετρη
λογοκρισία
- Συνεχή παραβίαση
του άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου αρ. 1, σχετικά με
τους Ελληνοκυπρίους που ζουν στην βόρεια Κύπρο,
λόγω του ότι το δικαίωμα για ειρηνική απόλαυση
της περιουσιας τους δεν είναι κατοχυρωμένο σε
περίπτωση μόνιμης αναχώρησης τους από την περιοχή
και επίσης επειδή σε περίπτωση θανάτου
Ελληνοκυπρίου που ζει στη βόρεια Κύπρο, τα
κληρονομικά δικαιώματα των συγγενών του που ζουν
στη νότια Κύπρο δεν αναγνωρίζονται ,
- Παραβίαση του
άρθρου 2 του Πρωτοκόλλου αρ. 1 για το δικαίωμα
εκπαίδευσης, εφόσον δεν παρέχονται οι κατάλληλες
διευκολύνσεις για δευτεροβάθμια εκπαίδευση στους
Ελληνοκυπρίους που ζουν στη βόρεια
Κύπρο.
- Παραβίαση του
άρθρου 3, διότι οι Ελληνοκύπριοι που ζουν στην
περιοχή της Καρπασίας στη βόρεια Κύπρο υπόκεινται
σε διακρίσεις που ισοδυναμούν με εξευτελιστική
συμπεριφορά.
- Παραβίαση του
άρθρου 8 αναφορικά με το δικαίωμα των
Ελληνοκυπρίων που ζουν στη βόρεια Κύπρο για
σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής τους ζωής
και για σεβασμό της κατοικίας τους.
- Παραβίαση του
άρθρου 13 λόγω του ότι δεν υπάρχει, ως θέμα
πρακτικής, θεραπεία για τις επεμβάσεις από τις
αρχές στα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων που ζουν
στη βόρεια Κύπρο, σύμφωνα με τα άρθρα 3,8,9 και
10 της Συνθήκης και τα άρθρα 1 και 2 του πρώτου
Πρωτοκόλλου αρ.1
Πίσω από αυτή την
απάνθρωπη συμπεριφορά βρίσκεται η πολιτική του
εθνικού ξεκαθαρίσματος που έχει ως στόχο την
πλήρη εξαφάνιση του ελληνικού στοιχείου από το
κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Kύπρου.
H Tουρκία με την
εισβολή της στην Kύπρο και τη συνεχιζόμενη κατοχή
μεγάλου τμήματός της εξακολουθεί να παραβιάζει,
χωρίς οποιεσδήποτε κυρώσεις εναντίον της, όλες
τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα
δικαιώματα.
Για το σεβασμό και
την πλήρη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
στην Kύπρο, η διεθνής κοινότητα οφείλει να
αναλάβει συντονισμένη δράση και να επιδείξει την
ίδια αποφασιστικότητα όπως επέδειξε σε άλλες
περιπτώσεις. |
|