Portraying the culture, the feelings and stature of the people of Katokopia in a few lines is difficult. I think that the best way might be with a small, but thought and pain provoking poem written by a very pure person, Georgios Kerkides, and is part of his poetical collection Mvnmes tou Xwriou Katokopia (Memories of the Village Katokopia).

Στον Αγνοούμενο Πατέρα

To the missing father

Που’σαι πατέρα στοργικέ, που είναι η θανή σου,
ζείς, αγνούμενος, που βρίσκεται η πνοη σου;
μην αγιασμένα χώματα το σώμα σου σκεπάζουν,
ή όρνεα του ουρανού το σώμα σου σπαράζουν;

Ω πνεύμα νοερό, φωνή, μάντεψε την αλήθεια,
δώσε μας ένα ορισμό, κάμε μας το θαύμα,
πες μας για τον πατέρα μας και φέρνουμε σου τάμα.

Αν είν’ νεκρός κάπου βαθιά θαμμένος,
άγια νάναι τα χώματα πού είναι σκεπασμένος.

Σε κάμπους, σ’ άγριους κρημνούς και σε παρθένα δάση
φέρνουμε νεκρολούλουδα γιατί σ’έχουμε χάσει.
Το τελευταίο μας φιλί, το στεναγμό, τον πόνο,
νοερά σου τα προσφέρουμε για σεβασμό μας μόνο.




The poem is written in Greek characters and in order for it to be readable you need to be browsing with MS Explorer. 
If not then please follow this link to read a "greekglish"version of it