This poem is composed by Andrea Garivaldis originally from Kato Zodia Morfou and now living in Australia, after her home was taken along with all other homes of Cypriots from the northern part of Cyprus, by the Turkish invaders in 1974.
Από τη Μόρφου
στη Μελβούρνη
Από τη Μόρφου ήρθε το γράμμα...
γραμμένο με μελάνι που μυρίζει θάλασσα.
Πόλη μικρή, πρωτοβγαλμένη, νύφη παρθένα,
στα χέρια βάρβαρων, παρασυρμένη και ξεβαμμένη.
Οργή σε ζώνει και σου ξεσκίζει τα νυφικά,
καημός σε ψήνει σαν πυρετός και ψυχής γροθιά.
Μες στα στενά σου δεκαεξάχρονοι χαθήκαν φίλοι,
στο κλήμα λιώνει, σαν το μαράζι σου,
το ζαχαρένιο γλυκό σταφύλι.
Ο δρόμος ίσιος,
περνά μπροστά απ' τον ’η-Γιώρκη,
μικρά κεράκια, σβησμένα αστέρια, σαν κούφιοι κόκκοι.
Φονιάδες μαύροι παραμονεύουν κάθε καντούνι
και δραπετεύουν σαν εφιάλτες μες στη Μελβούρνη.
Μεγάλωσαν τα όνειρά σου σ' άλλο μπαλκόνι
ένας αιώνας, ένας κυκλώνας σε περιζώνει.
Ένα περβόλι και μια ιστορία που ζωγραφίζει
τη φύση όλη και τη ζωή σου τη ξεφυλίζει.
Καινούργιας χώρας το μαντήλι τώρα κουνάς,
και σερνιανίζεις στη Σουάνστον κι όπως περνάς,
γράφεις στο δρόμο τα περασμένα και προσπερνάς,
"συ ξένη πόλη παρηγορήτρα, δε με κρατάς".
’ντρια Γαριβάλδη
Παρακαλούμε να μας γράψετε τις εντυπώσεις σας απ' αυτό το ποίημα, ή σε περίπτωση που θέλετε να δείτε κι άλλη λογοτεχνική εργασία από την ’ντρια Γαριβάλδη θα χαρούμε αφάνταστα να ακούσουμε από σας.
Περισσότερα για τη ζωή της ποιήτριας θα βρείτε στην ιστοσελίδα Literature Spot.
Please tell us if you want to see more poems like this one on this page, or if you would like to find out a little more about Andrea and her poetry.
If you have comments or suggestions, email us at Andrea's Place.