Μέρος VII. Περί των Ενόπλων Δυνάμεων της Δημοκρατίας
Άρθρον 129
1. Η Δημοκρατία έχει στρατόν δύο χιλιάδων ανδρών, εκ των οποίων εξήκοντα
επί τοις εκατόν είναι Έλληνες και τεσσαράκοντα επί τοις εκατόν Τούρκοι.
2. Υποχρεωτική
στρατιωτική θητεία δεν δύναται να επιβληθή , ειμή κατόπιν κοινής συμφωνίας
του Προέδρου και του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας.
Άρθρον
130
1. Αι δυνάμεις της Δημοκρατίας εκ της αστυνομίας της Δημοκρατίας και
της χωροφυλακής, και έχουσι δύναμιν δύο χιλλιάδων ανδρών, ήτις δύναται
να μειωθή ή αυξηθή κατόπιν κοινής συμφωνίας του Προέδρου και του Αντιπροέδρου
της Δημοκρατίας.
2. Αι δυνάμεις
ασφαλείας της Δημοκρατίας συντίθενται κατά εβδομήκοντα επί τοις εκατόν
εξ Ελλήνων και κατά τριάκοντα επί τοις εκατόν εκ Τούρκων. Κατά την αρχικήν
όμως περίοδον, και ίνα μή απολυθώσιν οι Τούρκοι, οίτινες υπηρετούν εις
το αστυνομικόν σώμα την 11ην Φεβρουαρίου 1959, μη περιλαμβανομένων των
υπηρετούντων εις την επικουρικήν αστυνομίαν, το ποσοστόν των Τούρκων
δύναται να διατηρηθή κατ’ ανώτατον όριον εις τεσσαράκοντα επί τοις εκατόν,
και συνεπώς το ποσοστόν των Ελλήνων δύναται να μειωθή μέχρι εξήκοντα
επί τοις εκατόν.
Άρθρον
131
1. Οι αρχηγοί και υπαρχηγοί του στρατού, της αστυνομίας και της χωροφυλακής
της Δημοκρατίας διορίζονται από κοινού υπό του Προέδρου και του Αντιπροέδρου
της Δημοκρατίας.
2. Είς
των αρχηγών του στρατού, της αστυνομίας και της χωροφυλακής είναι Τούρκος,
και οσάκις ο αρχηγός του στρατού ή της αστυνομίας ή της χωροφυλακής
ανήκει εις την μίαν κοινότητα, ο υπαρχηγός ανήκει εις την ετέραν κοινότητα.
Άρθρον
132
Δυνάμεις σταθμεύουσα εις τμήματα του εδάφους της Δημοκρατίας κατωκημένα
εν αναλογία προσεγγιζούση τα εκατόν επί τοις εκατόν αποκλειστικώς υπό
μελών μιας μόνης κοινότητος, δέον να ανήκωσιν εις την κοινότητα ταύτην.
