Μέρος IX. Περί του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου
Άρθρον
145
Το Ανώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον κέκτηται αποκλειστικήν δικαιοδοσίαν
να αποφασίζη οριστικώς και αμετακλέιτως επί πάσης εκλογικής ενστάσεως,
ασκούμενης κατά τον εκλογικόν νόμον, αναφερομένης δε εις την εκλογήν
του Προέδρου ή του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας ή των βουλευτών ή των
μελών των Κοινοτικών Συνελεύσεων.
Άρθρον
146
1. Το Ανώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον κέκτηται αποκλειστικήν δικαιοδοσίαν
να αποφασίζη οριστικώς και αμετακλήτως επί πάσης προσφυγής, υποβαλλόμενης
κατ’ αποφάσεως, πράξεως ή παραλείψεως οιουδήποτε οργάνου, αρχής ή προσώπου,
ασκούντων εκτελεστικήν ή διοικητικήν λειτουργίαν, επί τω λόγω ότι αύτη
είναι αντίθετος προς τας διατάξεις του Συντάγματος ή τον νόμον ή εγένετο
καθ’ υπέρβασιν ή κατάχρησιν της εξουσίας της εμπεπιστευμένης εις το
όργανον ή την αρχήν ή το πρόσωπον τούτο.
2. Η προσφυγή
ασκείται υπό παντός προσώπου, του οποίου προσεβλήθη ευθέως, δια της
αποφάσεως, της πράξεως ή της παραλείψεως, ίδιον ενεστώς έννομον συμφέρον,
όπερ κέκτηται τούτο είτε ως άτομον είτε ως μέλος κοινότητος τινός.
3. Η προσφυγή
ασκείται εντός εβδομήκοντα πέντε ημερών από της ημέρας της δημοσιεύσεως
της αποφάσεως ή της πράξεως ή, εν περιπτώσει μη δημοσιεύσεως ή εν περιπτώσει
παραλείψεως, από της ημέρας καθ’ ήν η πράξις ή παράλειψις περιήλθεν
εις γνώσιν του προσφεύγοντος.
4. Επί
τοιαύτης προσφυγής, το δικαστήριον δύναται, δια της αποφάσεως αυτού:
(α) να
επικυρώση, εν όλω ή εν μέρει, την τοιαύτην απόφασιν ή πράξιν ή παράλειψιν
ή
(β) να
κυρύξη την απόφασιν ή την πράξιν, εν όλω ή εν μέρει, άκυρον και εστερημένην
οιουδήποτε αποτελέσματος ή
(γ) να
κυρήξη την παράλειψιν εν όλω ή εν μέρει άκυρον, και ό,τι παν το παραλειφθέν
έδει να είχεν εκτελεσθή.
5. Η κατά
την τετάρτην παράγραφον του παρόντος άρθρου απόφασις δεσμεύει παν δικαστήριον,
όργανον ή αρχήν εν τη Δημοκρατία, και τα περί ών πρόκειται όργανα, αρχαί
ή πρόσωπα υποχρεούνται εις ενεργόν συμμόρφωσιν προς ταύτην.
6. Παν
πρόσωπων, ζημιωθέν εξ αποφάσεως ή πράξεως ή παραλείψεως κηρυχθείσης
ακύρου κατά την τετάρτην παράγραφον του παρόντος άρθρου, δικαιούται,
εφ’ όσον η αξίωσις αυτού δεν ικανοποιηθή υπό του περί ού πρόκειται οργάνου,
αρχής ή προσώπου, να επιδιώξη δικαστικώς αποζημίωσιν ή άλλην θεραπείαν,
επί τω τέλει όπως επιδικασθή εις τούτο δικαία και εύλογος αποζημίωσις,
καθοριζομένη υπό του δικαστηρίου, ή παρασχεθή εις τούτο άλλη δικαία
και εύλογος θεραπεία, ήν το δικαστήρον έχει την εξουσίαν να παράσχη.
Άρθρον
147
Το Ανώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον κέκτηται αποκλειστικήν δικαιοδοσίαν
να αποφαίνηται οριστικώς και αμετακλείτως, τη αιτήσει του γενικού εισαγγελέως
της Δημοκρατίας, και του βοηθού γενικού εισαγγελέως της Δημοκρατίας,
συμφώνως τη τρίτη παραγράφω του άρθρου 44, επί της υπάρξεως μονίμου
ή προσωρινής ανικανότητος ή μη προσωρινής απουσίας του Προέδρου ή του
Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας, κωλυούσης την ενεργόν εκπλήρωσιν των καθηκόντων
αυτού, ως προβλέπεται εν εδαφίω (δ) της πρώτης παραγράφου του άρθρου
44.
Άρθρον
148
Τηρουμένων των διατάξεων της τρίτης παραγράφου 144, πάσα απόφασις του
Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαδτηρίου, επί οιουδήποτε ζητήματος εμπίπτοντος
εις την δικαιοδοσίαν ή την αρμοδιότητα αυτού, δεσμεύει παν δικαστήριον,
όργανον, αρχήν ή πρόσωπων εν τη Δημοκρατία.
Άρθρον
149
Το Ανώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον κέκτηται αποκλειστικήν δικαιοδοσίαν:
(α) επιλύσεως
οιασδήποτε αντιφάσεως των δύο κειμένων του Συντάγματος, δι’ αναφοράς
εις το κείμενον του σχεδίου Συντάγματος, το υπογραφέν εν τη Μικτή Συνταγματική
Επιτροπή εν Λευκωσία την 6ην Απριλίου 1960, ως και των εν τω παραρτήματι
τροποποιήσεων αυτού, το υπογραφέν την 6ην Ιουλίου 1960, υπό αντιπροσώπων
του Βασιλείου της Ελλάδος, της Τουρκικής Δημοκρατίας και της Ελληνικής
και Τουρκικής κοινότητος, λαμβανομένου υπ’ όψιν και του κειμένου των
συμφωνιών Ζυρίχης της 11ης Φεβρουαρίου 1959 και Λονδίνου της 19ης Φεβρουαρίου
1959, κατά τε το γράμμα και το πνεύμα αυτών, και
(β) ερμηνείας
του παρόντος Συντάγματος εν περιπτώσει ασαφείας, λαμβανομένου υπ’ όψιν
και του κειμένου των συμφωνιών Ζυρίχης της 11ης Φεβρουαρίου, 1959, κατά
τε το γράμμα και το πνεύμα αυτών.
Άρθρον
150
Το Ανώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον κέκτηται δικαιοδοσίαν να επιβάλλη
ποινάς ένεκεν περιφρονήσεως του Δικαστηρίου τούτου.
Άρθρον
151
1. Παρά τας προηγουμένας διατάξεις του παρόντος μέρους, το Ανώτατον
Συνταγματικόν Δικαστήριον κέκτηται αποκλειστικήν αρμοδιότητα να αποφασίζη
οριστικώς και αμετακλείτως επί αναφοράς της επιτροπής δημοσίας υπηρεσίας,
συμφώνως τω εδαφίω (β) της τρίτης παραγράφου του άρθρου 125.
2. Η κατά
το παρόν άρθρον αρμοδιότης του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου δεν
αποκλείει την κατά το άρθρον 146 άσκησιν προσφυγής, στρεφομένης κατ’
αποφάσεως, πράξεως ή παραλείψεως της επιτροπής δημοσίας υπηρεσίας
